Iluzje

   Rozczarowanie, to największy dar jaki może nas spotkać. Dużo tego widzę w ludziach i sobie. Dotychczas wywoływało to we mnie smutek, a gdyby rozczarowanie potraktować jako punkt wyjścia do zmiany. Czego? Tego co nam nie odpowiada ale tkwimy w tym dla spokoju, żeby było miło, bo tak trzeba, bo tak robi dobra, dobry i tu wymieniaj role : człowiek, kobieta, mężczyzna, rodzic, żona, mąż, córka, uczennica, joginka, itd. Kurczowo trzymamy się swoich iluzji i narzuconych ról w rodzinie, społeczeństwie. Prawda jest taka, że rozczarowanie to fasada cierpienia. Aby sobie ulżyć chwilowo sięgamy po alkohol, choćby lampkę, tabletki lub herbatki uspokajające, ćwiczymy. Szukamy rozrywek i programów w tv, które spowodują śmiech, nawet jeśli jest to w rzeczywistości mało śmieszne, bo śmiejemy się z kogoś. Zabawiamy innych aby czuli się dobrze lub lepiej, ale to działa na krótką metę i powoduje uzależnienia. Stajemy się uzależnieni od dobrego samopoczucia.

W Pogoni za osiągnięciami i rozrywkami uciekamy od podstawowego źródła swojego cierpienia. Gdy nie dostajemy tego czego chcemy, cierpimy. Gdy dostajemy nie to co chcieliśmy, cierpimy. Problemem jest umysł, który chciałby uwolnić się od zmian, od bólu, od życia i śmierci. Ale zmiana jest prawem i żadne udawanie ani uciekanie tego nie zmieni. (Dan Millman, polecam ) .

Życie nie jest cierpieniem. To iluzja, postrzeganie rzeczywistości jaka ma być zamiast jaka jest tworzy cierpienia. Po prostu wolimy cierpieć zamiast cieszyć się życiem, z przywiązania, z lojalności, z obowiązku, z iluzji bo nie potrafimy inaczej. Droga do wolności, nie jest łatwa. A my zamiast zmienić siebie zmieniamy ubrania, samochody, pracę, wystrój domu itd. Pogoda jest dołująca, ale może właśnie po to aby przestać oszukiwać siebie. Nazywam to czasem przebudzenia. Jeśli sami tego nie zrobimy, zrobi to czas nie zawsze delikatnie.

Co możemy zrobić, jeśli cokolwiek? Możemy. Być uważani i obserwować siebie. Przestać uciekać i pozwolić sobie na uwazność i mądrość, zamiast na wymądrzanie się i przekonywanie, że jest inaczej. Po prostu pozwolić na swój rozwój i być w doświadczeniu, które daje życie. Przestać uciekać przed pojawiającymi się ludźmi i wyzwaniami, bo być może to są twoje drogowskazy. Spacer